آیه های زمینی

آنگاه
خورشید سرد شد
و برکت از زمین ها رفت
و سبزه ها به صحرا ها خشکیدند
و ماهیان به دریا ها خشکیدند
 و خاک مردگانش را
زان پس به خود نپذیرفت

کسی بی خبر آمد،مرا دست خودم داد 

کسی مثل خودم غم ،کسی مثل خودم شاد 

کسی مثل پرستو در اندیشه ی پرواز 

 کسی بسته و آزاد اسیر قفسی باز 

  کسی خنده کسی غم کسی شادی و ماتم 

 کسی ساده کسی صاف کسی در هم و برهم 

 کسی پر ز ترانه کسی مثل خودم لال 

 کسی سرخ و رسیده کسی سبز و کسی کال 

 کسی مثل تو ای دوست! مرا یک شبه رویاند 

 کسی مرثیه آورد برای دل من خواند 

من از خواب پریدم،شدم یک غزل زرد

 و یک شاعر غمگین مرا زمزمه می کرد